تری اتیلن گلیکولTriethylene glycol

تری اتیلن گلیکول (TEG)

تری اتیلن گلیکول (TEG) یا تری گلیکول، فرمول مولکولی HOCH2CH2OCH2CH2OCH2CH2OH است. تری اتیلن گلیکول عضوی از یک سری همولوگ از دی هیدروکسی الکل ها است. این مایع بی رنگ، بی بو و پایدار با ویسکوزیته بالا و نقطه جوش بالا است. جدا از استفاده از آن به عنوان ماده اولیه در ساخت و سنتز محصولات دیگر، TEG به دلیل کیفیت هیگروسکوپیک و توانایی آن در رطوبت زدایی سیالات شناخته شده است. این مایع با آب قابل اختلاط است و در فشار اتمسفر استاندارد (101.325 کیلو پاسکال) دارای نقطه جوش 286.5 درجه سانتیگراد و نقطه انجماد
7- درجه سانتیگراد است. همچنین در اتانول، استون، اسید استیک، گلیسیرین، پیریدین، آلدئیدها محلول است. کمی محلول در دی اتیل اتر؛ و در روغن، چربی و اکثر هیدروکربن ها نامحلول است.

به عنوان یک نرم کننده برای پلیمرهای وینیل استفاده می شود. همچنین در محصولات ضدعفونی کننده هوا استفاده می شود. هنگامی که در هوا قرار می گیرد به عنوان یک ضد عفونی کننده عمل می کند. گلیکول ها همچنین به عنوان خشک کننده مایع برای گاز طبیعی و در سیستم های تهویه مطبوع استفاده می شوند. و یک ماده افزودنی برای مایعات هیدرولیک و مایعات ترمز است.

کاربردهای تری اتیلن گلیکول (TEG)

TEG توسط صنعت نفت و گاز برای “آب زدایی” گاز طبیعی استفاده می شود. همچنین ممکن است برای خشک کردن گازهای دیگر، از جمله CO₂، H₂S، و دیگر گازهای اکسیژن استفاده شود. خشک کردن گاز طبیعی تا حدی ضروری است، زیرا رطوبت موجود در گاز طبیعی می تواند باعث یخ زدن خطوط لوله و مشکلات دیگری برای مصرف کنندگان نهایی گاز طبیعی شود. تری اتیلن گلیکول در تماس با گاز طبیعی قرار می گیرد و آب را از گاز خارج می کند. تری اتیلن گلیکول تا دمای بالا گرم می شود و از طریق یک سیستم متراکم قرار می گیرد که آب را به عنوان زباله حذف می کند و TEG را برای استفاده مجدد و مداوم در سیستم بازیابی می کند. ضایعات TEG تولید شده توسط این فرآیند حاوی بنزن کافی برای طبقه بندی به عنوان زباله های خطرناک (غلظت بنزن بیشتر از 0.5 میلی گرم در لیتر) است.

تری اتیلن گلیکول به عنوان یک ضدعفونی کننده نسبتاً ملایم در برابر انواع باکتری ها، ویروس های آنفولانزای A و هاگ قارچ های Penicillium notatum به خوبی تثبیت شده است. با این حال، سمیت بسیار کم، سازگاری گسترده با مواد، و بوی کم همراه با خواص ضد میکروبی آن نشان می‌دهد که برای اهداف ضدعفونی هوا در فضاهای آشغالی به ایده‌آل نزدیک می‌شود. بسیاری از کارهای علمی با تری اتیلن گلیکول در دهه های 1940 و 1950 انجام شد، با این حال این کار به خوبی فعالیت ضد میکروبی را در برابر میکروب های موجود در هوا، سوسپانسیون محلول و میکروب های سطحی نشان داده است.

توانایی تری اتیلن گلیکول برای غیرفعال کردن استرپتوکوک پنومونیه پنوموکوک و ویروس آنفلوانزای A در هوا برای اولین بار در سال 1943 گزارش شد. از اولین گزارش، میکروارگانیسم‌های زیر در مقالات گزارش شده‌اند که در هوا غیرفعال می‌شوند: اسپور Penicillium notatum، Chlamydophila psittaci و ویروس پسیتاکوزیس، سویه  پنوموکوک نوع 1،  استافیلوکوک آلبوس، اشریشیا کلی،  و Serratia marcescens Bizio  . محلول های تری اتیلن گلیکول به عنوان ضد میکروبی در برابر سوسپانسیون هاگ های پنی سیلیوم نوتاتوم،  استرپتوکوک پیوژنز A، استرپتوکوکوس پنومونیه (پنی سیلیوم نوتاتوم)، استرپتوکوکوس پنومونیه (پنی سیلیوم نوتاتوم 1) viridans،و مایکوباکتریوم بوویس.

علاوه بر این، غیرفعال شدن ویروس آنفلوانزای A H1N1 بر روی سطوح نشان داده شده است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که تری اتیلن گلیکول ممکن است به عنوان یک سلاح قوی در برابر اپیدمی ها و همه گیری های آنفلوانزا در آینده ثابت شود. با این حال، حداقل برخی از ویروس ها، از جمله سودوموناس فاژ فی 6، زمانی که با تری اتیلن گلیکول درمان می شوند، عفونی تر می شوند.